Czym jest idealizm i jaki ma wpływ na życie człowieka?

Czym jest idealizm i jaki ma wpływ na życie człowieka?  Rozważ problem na podstawie fragmentu "Lalki" Bolesława Prusa, całego utworu i innego tekstu kultury.

Idealizm to postrzeganie świata lepszym niż on w istocie jest, brak krytycyzmu.  Idealista to więc człowiek kierujący się w postępowaniu wzniosłymi zasadami, zdolny do poświęceń dla ich realizacji. Taki ktoś wyobraża sobie świat lepszym, niż on w istocie jest. Idealista to marzyciel, fanatyk idei, która przesłoniła mu realne spojrzenie na świat. To buntownik przeciwko zastanej rzeczywistości, który probuje ja naprawić wcielając w zycie swoje ideały. Wyobrażanie sobie jak bardzo idealna może być każda chwila, a potem skonfrontowanie tego z rzeczywistością przynosi zawód. Najbardziej niebezpieczne jest to w relacjach z innymi. Idealiści oczekują od ludzi określonych zachowań, a gdy takowych nie otrzymują są rozczarowani Idealizm Jest więc postawą, która najczęściej negatywnie wpływa na zycie bohatera. Może być ona powodem wewnętrznych napięć, a zderzenie wizji idealisty z rzeczywistością może być bardzo bolesne.  
 Idealizm jest jedny z zagadnień wspomnianym w lalce PRUSa. W swojej powieści autor przedstawia 3 rózne pokolenia idealistów. Jednym z nich jest Stanisław Wokulski.W jego duszy toczą ze sobą walkę potężne, przeciwstawne siły, które niszczą go od wewnątrz. Jego poglądy i potrzeby nie znajdują odzwierciedlenia w rzeczywistości. Trwa poniekąd w nieustającym konflikcie ze światem zewnętrznym. Nie może odnaleźć się w swoim otoczeniu. Pragnie działania, zmian, ale jednocześnie wrodzona wrażliwośc wprowadza go w tymczasowy marazm. Szczególnie dotkliwy, kiedy widzi, że jego starania nie przynosza pożądanych rezultatów. Jak we śnie łowiąc chimery, biegnąc bez opamiętania, gubi samego Siebie.
            W przytoczonym fragmencie "Lalki" znajdujemy się w Paryżu. Wokulski spacerując po mieście rozmyśla nad swoim życiem. Dochodzi do wniosku, ze gdyby mieszkał w Paryżu jego życie byłoby o wiele łatwiejsze. Wykształciłby sie lepiej  dzieciństwie, później może poszedłby na studia ,Aż wreszcie poznałby jakąś artstokratkę a droga do niej byłaby znacznie łatwiejsza, niż ta do panny Łęckiej. Wokulski Stwierdza także że przez całe zycie ugania się za ideałami, które są aż nadto przesadzone.  Najpierw wyśmiewany przez społeczeństwo z powodu zamiłowania do nauki, następne popchnięty przez ludzi do małżeństwa dla pieniędzy rezygnuje ze swoich marzeń.
. Stanisław w
. Stanisław wywodzi się z niskiej klasy społecznej, ze zubożałej szlachty . Przez  cale zycie prześladuje go kompleks niższości. Nawet wtedy, gdy po wielu latach cieżkiej pracy, udaje mu się osiągnąć wyzszy status w towarzystwie. Ma on świadomość jak ogromną wartość posiada praca, ponieważ wiele w życiu doświadczył. Bądąc dzieckiem pracował jako subiekt w sklepie u Hopfera. Nikt nie dał mu szansy, by mógł rozwinąć swój intelektualny potencjał. Mimo że bardzo chciał się uczyć, byl z tego powodu wyśmiewany. Mimo że cenił sobie naukę, nie mógł jej sie w pełni poświęcić. Gonił za perpetuum mobile i kierowaniem balonami. Czuł się xafascynowany badaniami profesora Geista nad wynalezieniem metali lżejszych od powietrza. Chciał brać w nich aktywny udział, ale nie był do tego zdolny, ponieważ nieodwzajemnione uczucie wpływało na niego destrukcyjnie, nie pozwalało się skupić na żadnej aktywności życiowej.
Ten rozsądny, twardy człowiek dał się opanować i obezwładnić wyobrażeniu o miłości. Uosobieniem tego uczucia, ideałem kobiety, była w jego oczach panna Łęcka. Nie dostrzegał realiów, nie chciał znac prawdy o sytuacji - zatopił się w marzeniu o szczęśliwej miłości, pięknym i bogatym wnętrzu wybranki i robil wszystko by ją zdobyć. To ona stanowiła centrum jego zainteresowań, pragnień i marzeń. Dwa lata życia zmarnował uganiając się za idealną według siebie kobietą
Ten rozsądny, twardy człowiek dał się opanować i obezwładnić wyobrażeniu o miłości. Uosobieniem tego uczucia, ideałem kobiety, była w jego oczach panna Łęcka. Nie dostrzegał realiów, nie chciał znac prawdy o sytuacji - zatopił się w marzeniu o szczęśliwej miłości, pięknym i bogatym wnętrzu wybranki i robil wszystko by ją zdobyć. To ona stanowiła centrum jego zainteresowań, pragnień i marzeń. Dwa lata życia zmarnował uganiając się za idealną według siebie kobietą. Dla idealistycznej miłości porzucił naukę i marzenia. Widział w niej same zalety, nie dostrzegłszy wad. Dopiero gdy podsłuchał jej rozmowę ze Starskim w pociągu, uświadomił sobie prawdziwe, egoistyczne usposobienie ukochanej. Starcie idealistycznego wyobrażenia o niej z rzeczywistością sprawiło, że próbował targnąć sie na swoje życie. Nie potrafił uświadomić sobie jednego: gdyby nie traktował Izabeli tak idealistycznie, a był bardziej stanowczy, to wówczas mogłoby ich coś połączyć. Jest to przełomowy moment w jego życiu. Załamuje się, traci cel życia którym była Izabela, wycofuje się ze spółek handlowych a potem znika w zagadkowy sposób rozczarowany rzeczywistością.
            Drugim idealistą w powieści "LALKA" jest Ignacy Rzecki. Jest on osobą poukładaną, którą żyje od kilkudziesięciu lat ustalonym rytmem. Jest przyjacielem Wokulskiego, a także rzetelnym pracownikiem. Praca nadaje mu sens życia. Uważa , że bez niego sklep by nie istniał, a bynajmniej nie funkcjonował tak dobrze. Kiedy dostrzega, że tak jednak nie jest czuje się rozczarowany i samotny. Cechą charakterystyczną Rzeckiego jest zamiłowanie do polityki. Nigdy nie wyrósł on z młodzieńczych ideałów. Wierzy w odzyskanie niepodległości z pomoca rodu Bonapartych. Jednak gdy Napoleon ginie również to przekonanie zostaje obalone.  Jednak Ignacy nie do końca w to wierzy. To własnie on namawia Wokulskiego do udziału w powstaniu styczniowym. W swojej naiwności wierzy w porządek świata. Najtragiczniejsze jest to, że większośc rozczarowań Rzeckiego wynika z postępowania Wokulskiego. Jego marzenia często nie przystają do rzeczywistosci.
            Ostatnim idealistą jest Julian Ochocki, nietypowy arystokrata. Jest entuzjastą nauki i techniki, wyznawą pozytywistycznej wiary w dobrodziejstwa nauki. Marzy  o skonstruowaniu maszyny latającej, która zrewolucjonizowałaby świat i zmieniła życie ludzi. Jednak dla jego aspiracji nie ma miejsca w społeczeństwie. Nie znajdując warunków do pracy, rozczarowany wyjeżdża z Polski.
            Idealiści przedstawiani sa także w innych utwórach. Jednym z nich jest nowela "SIŁACZKA" Stefana Żeromskiego. Jej głownym bohaterem jest Paweł Obarecki.Skonczył on studia medyczne w Warszawie i podjął pracę na prowincji, w Obrzydłówku. Był on idealista z głową zapełnioną kilkoma wprawdzie, ale nadzywyczajnie pozytecznymi pomysłami. Chciał walczyć z zabobonami, ludzką niewiedzą, brakiem higieny i stosunkami społecznymi.  Przez pierwszy rok starał się wcielać w życie młodzieńcze ideały. Praktykowal bezpłatnę leczenie, rozdawał lekarstwa i uczył ludzi higieny. Już na początku pobytu wypowiedział wojnę aptekarzowi i felczerom miejscowym, którzy uzdrawiali ludzi środkami wkraczającymi w dziedzinę magii. Jego nowatorskie pomysły były  nieustannie przez nich krytykowane. Gdy Doktor chciał zaprzestać ich nieuczciwych praktyk wybili mu szyby w oknach i oskarżyli o kontakt z siłami nieczystymi. Mieszkańcy Obrzydłówka przestali korzystać z jego bezpłatnych porad i przychodzić na prelekcje. Wyniesione ze studiów poglądy i ideały nie wytrzymały konfrontacji z rzeczywistością. Nie wystarczyły dobre chęci Obareckiego, by przekonać do siebie prostych  ludzi. Osamotniony i niezrozumiany był coraz bardziej zniechęcony do  dalszej pracy. Zabrakło mu zapału i wytrwałości. Zrezygnował z młodzieńczych ideałów. Skoncentrował się na własnych korzyściach. Zaczął grywać w karty i zalecać się do "tępej umysłowo jak siekiera do rąbania cukru" pani Aptekarzowej.
            Postawa idealistyczna najczęściej powoduje, że człowiek staje się wyalienowany ze społeczeństwa. Jego idealistyczne wyobrażenia nijak mają się do rzeczywistości, a człowiek odczuwa rozczarowanie i rezygnuje z wcześniej promowanych ideałów na rzecz odosobnienia . Często taka  samotność to wybór bohatera.